Atlas Anatomii Klinicznej
Kość łódeczkowata jest największą kością szeregu bliższego kości nadgarstka. Kość łódeczkowata posiada sześć powierzchni. Powierzchnia bliższa kości łódeczkowatej łączy się stawowo z kością promieniową. Powierzchnia dalsza natomiast łączy się stawowo z kością czworoboczną większą i mniejszą. Powierzchnia łokciowa ( przyśrodkowa ) łączy się z kością księżycowatą i kością główkowatą. Powierzchnia promieniowa ( boczna ) jest miejscem przyczepu więzadła pobocznego promieniowego nadgarstka. Powierzchnia grzbietowa jest chropowata i stanowi przyczep więzadeł, natomiast na powierzchni dłoniowej kości łódeczkowatej znajduje się guzek.
Złamanie kości łódeczkowatej jest najczęstszym urazem występującym wśród złamań kości nadgarstka. Do złamania kości łódeczkowatej dochodzi przy upadku z podparciem z ręką wyprostowaną w stawie promienno-nadgarstkowym z nawróconym przedramieniem. Przy złamaniu kości łódeczkowatej pojawia się opuchlizna przy podstawie kciuka i tabakierki anatomicznej wraz z towarzyszącym bólem nasilającym się przy dotyku. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie wywiadu, badania palpacyjnego oraz zdjęcia RTG, w niektórych przypadkach wykowywane jest również zdjęcie TK.
Piśmiennictwo :
1. Gutow AP. Percutaneous fixation of scaphoid fractures. The Journal of American Academic Orthopaedic Surgeons. 2007 Aug;15(8):474-85.
2. Yin ZG, Zhang JB, Kan SL, Wang XG. Diagnosing suspected scaphoid fractures: a systematic review and meta-analysis. Clinical Orthopaedics and Related Research. 2010 Mar;468(3):723-34.
© Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Opracowanie strony
